تسلیت نمی‌گوییم؛ محکوم می‌کنیم!
از داریوش مهرجویی نوشتن، اتفاق تازه‌ای برای منتقدان سینما نیست. آن‌ها همواره از او و آثارش و نقش بزرگی که در اعتبار بخشیدن به سینمای ایران داشته، نوشته‌اند و چه بسا سینما را از او آموخته‌اند.
کمتر منتقد و نویسنده‌ای سینمایی را می‌توان پیدا کرد که درباره مهرجویی ننوشته باشد؛ اما حالا نوشتن از او و فاجعه شومی که برای او رخ داده، دشوار است. نوشتن از قتل فجیع و شرم‌آور فیلمسازی که راوی شور و شعور زندگی بود. قلم‌هایمان مثل قلب‌هایمان در خود شکسته است. انگار خواب «حمید هامون» درباره خالق آن تعبیر شده که گفته بود: «خواب دیدم که در سردابه قرون وسطایی سلاخی می‌شوم»
آری او و همسرش را سلاخی کردند! آنهم در امن‌ترین مکان ممکن! در منزل شخصی اش! چه کسی این میزانسن هولناک را چیده؟ چه کسی در برابر قتل این قله سینمای ایران پاسخگوست؟! ما اعضای انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی، این واقعه را تسلیت نمی‌گوییم. او نمرده که تسلیت گفت. دایوش مهرجویی به قتل رسیده و ما آن را محکوم می‌کنیم و خواهان خون‌خواهی او هستیم.
انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران
